دعوت شدم که به کمپین وبلاگی زن غربی را آزاد کنید بپیوندم.
نام پر مسمایی انتخاب شده است،
زن غربی اسیر است، اسیر دست نفسانیت خودش و نفسانیت مردانی که از او بهره می کشند، چه بهره کاری، چه بهره جسمی
زن غربی اراده اش مسخ شده است، فکر می کند بهتر می داند،
اما مثل شیرین عبادی مغزش را، اراده اش را در اختیار قدرتهای غرب قرار داده است
زن غربی برای اینکه برایش کف بزنند و هورا بکشند، برهنه می شود و لباسهای یدن نما می پوشد و اجازه میدهد جسمش جلوی چشم میلیون ها نفر در ماهواره ها و کانال های تلویزیونی به نمایش در آید.
دختر 18 ساله غربی مانند یک فاحشه بی حیا با حداقل لباس جلوی داوران ملکه زیبایی رژه می رود و برایشان عشوه می آید تا به او رای دهند ... و بعد همه برایش کف بزنند و طوق بردگی به گردنش بیاویزند تا یک سال دیگر برده تر از قبل باشد.
زن غربی آرامش خود را در توجه و نگاه مردان گوناگون می جوید، تا جوان باشد و زیبا وردان نگاهش می کنند و او هم طبق میل آنها می پوشد و راه می زود
وقتی که پیر شد و از قیافه افتاد، قلبش می شکند 
و راهی کلاس های یوگا و عرفان می شود تا آرامش یابد.
زن غربی اینقدر رنج برده و تنهاست، اینقدر از خودش دور اقتاده است، زن بودنش را فراموش کرده است که همیشه در جستجوست تا چیزی پیدا کند که بتواند به او آرامش بدهد. اینقدر تشنه حقیقت است که اگر صدای حق را بشنود، وحی خالص به گوشش بخورد مسلمان می شود، چون از گذشته خود خسته است.
ویل دورانت می گوید: زنان دریافته‌اند که دست و دلبازی مایه تحقیر آنهاست؛...زنان بی‌شرم و حیاء جز در موارد زودگذر برای مردان جذاب نیستند.
